Ciało Obce
Naszło mnie ostatnio parę refleksji dotyczących mojej aktywności jako buddysty i buddyzmu w Polsce w ogóle. Muszę przyznać, że jako praktykujący od 20 lat niewiele odniosłem sukcesów na polu dzielenia się ze światem naukami Buddy. Mówi się żartobliwie, że jedyna rzecz jaka nas dzieli od sukcesu jest... nasza osobowość, lenistwo i generalnie nasz charakter. Sądzę jednak, że nie odnosi się to w zupełności do popularności buddyzmu jako takiego. Przez wspomniane 20 lat próbowałem dzielić się z innymi doskonałością nauk Buddy oraz fascynującymi właściwościami medytacji, jednak zupełnie nieskutecznie. Ludzie najwyraźniej nie są tym zainteresowani, oczywiście biorąc także pod uwagę fakt, że może nie jestem najlepszym wzorem dla innych. Mam parę przemyśleń, czemu buddyzm mimo obiecujących początków, nie znalazł uznania na zachodzie. Przede wszystkim przyczyną tego jest moim zdaniem zbyt wysoki próg wejścia w praktykę buddyjską. Pierwszą rzeczą jaką uczy się człowiek przychodząc na wykład ...