W Głowie Drugiego Człowieka

 Od zawsze interesowało mnie to, co dzieje się w świadomości innych ludzi. Gdy próbujemy się od kogoś dowiedzieć jak funkcjonuje jego umysł to często spotykamy się z odmową bądź inną gwałtowną reakcją. Dzieje się tak dlatego, że po pierwsze ludzie nie są do końca świadomi, co się z nimi dzieje a po drugie często nad tym nie panują i dlatego nie chcą o tym opowiadać.

Obserwując jednak innych i słuchając, co mają do powiedzenia można jednak dojść do kilku wniosków, które wymienię dalej.

Umysł drugiej osoby może funkcjonować zupełnie inaczej niż twój.

Jest to dla mnie dość ciekawe odkrycie. Zazwyczaj wydaje nam się, że inni odbierają świat, myślą i czują podobnie do innych. Istnieje jednak wiele przykładów znanych psychologii odnośnie ludzi, którzy mają diametralnie różną psychikę od zwykłego człowieka. Druga osoba ma być może zupełnie inny wewnętrzny świat od ciebie.

Bałagan na strychu.

Kolejnym ciekawym odkryciem jest to, że ludzie zasadniczo posiadają nieporządek i niepokój we własnym wnętrzu. Chociaż funkcjonują zupełnie tak samo jak inni, ale większość społeczeństwa posiada nieustanny strumień myśli i emocji, które wydarzają się zupełnie bez ich kontroli. Ta tożsamość z resztą oznacza tylko tyle, że niepokój jest pewnego rodzaju normą. Wyraża się on tym, że człowiek, który posiada wewnętrzne nieuporządkowanie będzie poszukiwał ciągle wrażeń, czy to w świecie zewnętrznym (muzyka, telewizja, internet, rozmowy z innymi) czy rzadziej wewnętrznym (chorobliwe poddanie się wewnętrznemu dialogowi).. Ten natłok myśli, których ludzie doświadczają, powoduje, że potrzebują skupić swoją uwagę ciągle na czymś nowym, dlatego też wszelkiego rodzaju media są skupione na dostarczaniu coraz więcej wrażeń i błysków.

Ludzie jeżdżą pociągami.

Jazda pociągami jest moim prywatnym określeniem na podążanie za pragnieniami i impulsami.  Niespokojny umysł widząc obiekt pożądania podąża za nim licząc zastrzyk pozytywnych emocji. Ludzi pociąga to co nowe, co przyjemne, co ciekawe i bez zastanowienia muszą to mieć lub to osiągnąć.

Zaburzona samoocena

Ostatnią cechą przeciętnego człowieka odnośnie codziennego funkcjonowania jest ciągłe balansowanie pomiędzy negatywnym i przesadnie pozytywnym oglądem własnej osoby. Bycie przekonanym o własnej wyjątkowości jest narkotykiem, od którego jest uzależnionych wiele osób. Paradoksalnie dzieje się to pomimo tego, że osoba taka jest identyczna do milionów innych podobnych jej jednostek.

 Są to podstawowe cechy przeciętnego człowieka i charakterystyka ta jest taka sama, niezależnie od miejsca zamieszkania, statusu społecznego czy wyznania.

 

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

AXEL engine- modification of voxel terrain algorithm

Dlaczego Nie Zmieniamy Poglądów? Wnioski Z Badań

Ewolucja a Oświecenie