Blog Kamila

 Właściwie większość mojego życia byłem osobą religijną. Najpierw byłęm katolikiem, potem buddystą (buddyzm wbrew temu co mówią buddyści też religią jest). Uważam, że duchowość jest ważnym i potrzebnym elementem społeczeństw, jednak sama w sobie posiada też elementy zakorzenione w dalekiej przeszłości gatunku ludzkiego, które powinny zostać przekroczone. Jedną z hipotez powstania religii jest pomysł, że ludzie wraz ze swoim rozwojem zaczęli mieć myśli. Myśli te zaś miały być przez nich odbierane jako głos boga, nie zaś jako twory ich własnego umysłu. Uważam tą tezę za bardzo ciekawą z jednego względu- utożsamienia myśli z czymś transcendentnym. Od starożytnych czasów ludzie postrzegali myśli i emocje jako elementy czegoś większego, niż oni sami. Religia była odpowiedzią na te przypuszczenia. Wraz z rozwojem ludzkości coraz bardziej ludzie zaczęli się utożsamiać z tworami własnego umysłu. Powstała i rozpowszechniła się idea Boga lub transcendentnej świadomości, które to przypuszczen...

 Czas jest jednocześnie częścią nauki jaką jest fizyka jak również czymś bardzo osobistym w życiu każdej istoty. Nauka mówi o tym, że czas jest czymś względnym i jest zależny od pól grawitacyjnych oraz prędkości obiektu. Jednocześnie w mechanice kwantowej zakłada się, że świadomość jest jedną ze zmiennych fizycznych, jest częścią procesów, które nas otaczają. Na pewno każdy z was miał doświadczenie tego, że czas płynie zarówno szybko jak i wolno. Gdy czujemy się źle i jesteśmy akurat w pracy to minuty zdają się trwać wieczność, z drugiej strony jeśli przypominamy sobie zdarzenia z przeszłości, to możemy mieć wrażenie, że były one przecież tak niedawno a jednak minęło już kilka lat. Zaskakuje mnie czasem to, że dzieci znajomych niedawno jeszcze były małe a już są dorosłe, że koledzy z dzieciństwa mają już łysiny i widać po nich upływ czasu. Często także słyszę od innych, że czas im bardzo szybko płynie. Wczoraj wpadł mi pomysł na pewną hipotezę odnośnie czasu. A co jeśli czas jest p...

Zależność między ciałem a myślami jest dość ciekawa. W stanie, gdy nasze ciało czuje się dobrze to nie generuje się tak wiele myśli jak wtedy, gdy nasze ciało cierpi. Myśli stanowią w pewnym sensie ucieczkę od dyskomfortu. Gdy coś nam fizycznie dolega wtedy ulgę stanowi uciekanie w myślenie bądź inną aktywność mentalną jak oglądanie TV bądź przeglądanie internetu. Jest spora grupa ludzi, która nie zauważa tej właściwości- sam nie byłem tego świadomy jeszcze do niedawna. Zwyczajowo angażujemy się w myślenie bądź inne aktywności mentalne, ponieważ jesteśmy tak przyzwyczajeni do ucieczki od wrażeń cielesnych, że jest to dla nas naturalne, że nie jesteśmy uwagą przy własnym ciele. Dyskomfort fizyczny towarzyszy każdemu w mniejszym lub większym stopniu. Te niechciane wrażenia cielesne są tłem naszego życia, ponieważ nie nauczyliśmy się słuchać własnego ciała. Gdy postaramy się skupić uwagę na tym, jak czuje się nasze własne ciało, to odkryjemy jak wiele ma nam do powiedzenia. Do dyskomfortu...

 O bólu i cierpieniu nie lubimy rozmawiać i słyszeć. Unikamy tych tematów, udając, że takie rzeczy w ogóle nie istnieją. Jednak rzeczywistość jest taka, że w mniejszym lub większym stopniu cierpimy wszyscy- taka jest po prostu kondycja ludzka. Nie mam prawa wypowiadać się za każdego, jednak obserwując zachowanie innych wnioskuję, iż ból i dyskomfort fizyczny towarzyszy ludziom prawie ciągle. Dlaczego tak sądzę? Ponieważ prawie nigdy nie zdarza się, że delektujemy się posiadaniem własnego ciała, nie celebrujemy chwil, gdy nasze ciało daje nam przyjemność, prawie zawsze zaś robimy coś, by od tego ciała uciec. Pisząc to słucham w tle muzyki, poza tym myślę, co dalej napisać i w tym momencie nie czuję dyskomfortu własnego ciała, które mi doskwiera od rana. Ludzie unikają w ten sposób konfrontacji z bólem, jednak jest to droga donikąd. Dlaczego tak uważam? Dla większości istot na tej planecie bycie w ciele jest odczuciem niekomfortowym- gdyby było inaczej nie uciekaliby od niego w myśle...